استفاده از میراگرهای لزج در کاهش آسیب پذیری سازه های بتن آرمه تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک

استفاده از میراگرها به عنوان وسیله ای برای "مستهلک کردن انرژی ناشی از زلزله" یکی از مطرح ترین روشهاست که در این میان میراگر ویسکوز طرفداران بیشتری دارد. مطالعات انجام شده در این تحقیق به منظور بررسی میزان تأثیر میراگرهای ویسکوز در کاهش آسیب پذیری سازه های تحت زلزله حوزه نزدیک وهم چنین انتخاب حالت بهینه در آرایش این میراگرها در سازه است. بر همین اساس، سه مدل قاب خمشی بتنی با شکل پذیری ویژه و با تعداد طبقات 5، 8 و 11 طبقه توسط نرم افزار sap2000 طراحی شده؛ سپس تحت هفت رکورد زلزله حوزه نزدیک قرار گرفته اند و میزان آسیب پذیری آنها در نرم افزار opensees به روش تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی بررسی شده است. سپس اقدام به الحاق میراگرها در سازه و مدلسازی آنها توسط همین نرم افزار شده است. برای این کار ماده میراکننده ویسکوز به المان های بادبندی با چهار نوع مختلف آرایش بادبند شامل قطری، ضربدری، شورون و y- شکل (در مدلهای مجزا) اختصاص داده شده است و مدلها مجددا تحت آنالیز تاریخچه زمانی غیرخطی قرار گرفته اند. نتایج حاصل از بررسی مجدد آسیب پذیری و بررسی سه پارامتر جابه جایی بیشینه بام، برش پایه و درصد جابه جایی نسبی درون طبقه ای، حاکی از کاهش چشم گیر این سه پارامتر در هر چهارنوع آرایش میراگر است. ضمنا آرایش شورون و آرایش ضربدری میراگرهای ویسکوز، ثبات بیشتر و نقش بهتر و قابل اعتمادتری در کاهش پارامتر های مدنظر دارند و با افزایش تعداد طبقات مدلها، میزان تأثیر آنها در کاهش پاسخ سازه، دستخوش تغییرات زیادی نمی شوند.